Στην αρχή κάθε νέου έτους συνηθίζουμε να ευχόμαστε, να προγραμματίζουμε, να ονειρευόμαστε. Το 2012 όμως είναι ανάγκη να μην μείνουμε στα λόγια και τα όνειρα, αλλά να προσπαθήσουμε με δουλειά να αντιστρέψουμε την ήδη άσχημη διαμορφωμένη κατάσταση. Σε αυτή την προσπάθεια θα πρέπει να συμμετέχουμε όλοι, δεν περισσεύει κανείς. Εμείς με τις επιλογές μας βάλαμε αυτόν τον τόπο σε αυτό τον δρόμο, εμείς με την δουλειά μας θα πρέπει να τον αλλάξουμε.
Το άθλημα του βόλει, δυστυχώς όχι μόνο δεν κατάφερε να ξεφύγει, αλλά επειδή επιχορηγείται μόνο από τον κρατικό προυπολογισμό, ταλαιπωρείται πολύ πιο έντονα από την ύφεση. Ο γίγαντας με τα γυάλινα πόδια που τόσα χρόνια προσπαθούσαμε να φτιάξουμε δυστυχώς κατέρρευσε, είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη όσοι αγαπούν το άθλημα να βάλουν στην άκρη προσωπικά συμφέροντα και φιλοδοξίες και να βοηθήσουν στην αναγέννησή του. Θα πρέπει παίκτες, διαιτητές και παράγοντες να ξεχάσουν αυτά που τους χωρίζουν και να δουλέψουν με αυτά που τους ενώνουν, ώστε να κάνουν το πρόβλημα της ύφεσης, πλεονέκτημα για μία νέα αρχή.
Εμείς οι διαιτητές κάναμε βήματα προς τα πίσω, για να βοηθήσουμε στη λύση του προβλήματος παρ'οτι δεν είμαστε οι άμεσα υπεύθυνοι στη δημιουργία του. Δεχθήκαμε και μείωση στις από δεκαετίας παγωμένες αποζημιώσεις αλλά και μετακύλιση των παλαιών οφειλών. Το γεγονός ότι συνεχίζουμε και συμμετέχουμε σε αγώνες χωρίς να πληρωνόμαστε, παρά την δύσκολη οικονομική κατάσταση, είναι μία ακόμη απόδειξη της διάθεσης μας να βοηθήσουμε στη λύση του προβλήματος. Θεωρώ όμως απαραίτητο να διαμηνύσω σε όλους τους τόνους και προς κάθε κατεύθυνση, ότι αυτή μας η διάθεση σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να εκληφθεί ως αδυναμία από κανέναν.
Η Ε.Ο.Π.Ε όμως δυστυχώς δεν έδειξε την ανάλογη διάθεση για συνεργασία. Αφού μετακύλησε το κόστος διαιτησίας στα σωματεία, δεν δέχθηκε την αύξηση της χιλιομετρικής αποζημίωσης αν και είχε δεσμευτεί, δεν πλήρωσε τίποτα από τις παλαιές οφειλές, όπως επίσης είχε δεσμευτεί εγγράφως. Η δικαιολογία ότι δεν πήρε χρήματα για το 2011 πλέον δεν στέκεται, αλλά έστω και αν δεν είχε πάρει, θα έπρεπε να μας είχε καλέσει και συζητήσουμε για το τι πρόκειται γίνει, επειδή όταν χρωστάς φέρεσαι στον πιστωτή σου τουλάχιστον με σεβασμό. Δεν διεκδικούμε τίποτα παραπάνω από όσα μας ανήκουν και δεν διαπραγματευόμαστε τίποτα λιγότερο από την αξιοπρέπεια μας. Η ομοσπονδία του αθλήματος όμως μας αποκρύπτει την πραγματικότητα και προσπαθεί με εκφοβισμούς και εκβιασμούς να δημιουργήσει τετελεσμένα γεγονότα, με αποτέλεσμα να σκεπτόμαστε ακόμη και την προσφυγή στη δικαιοσύνη, προκειμένου να διεκδικήσουμε ότι μας ανήκει. Είναι πράγματι και άσχημο και ψυχοφθόρο κάθε λίγο να λέμε ότι δεν συμμετέχουμε στους αγώνες, θα πρέπει όμως να καταλάβουν όλοι, ότι στην δύσκολη οικονομική κατάσταση που βρισκόμαστε είναι αδιανόητο κάποιος να μπορεί να διαθέσει 150 - 200 ευρώ το μήνα για να κάνουν κάποιοι τους παράγοντες.
Θα πρέπει λοιπόν οι υπεύθυνοι της Ε.Ο.Π.Ε, χωρίς αντιπολιτευτικά φαντάσματα και ρεβανσιστικές τάσεις να προσπαθήσουν, στην κατεύθυνση να βρεθεί μια λύση, γιατί όπως έχει πεί πρόσφατα κάποιος καλός φίλος , οι διαιτητές χωρίς διαιτησία μπορούν να ζήσουν, η διαιτησία χωρίς διαιτητές όμως όχι.
