ΤΥΦΛΟ ΧΤΥΠΗΜΑ

  Απόγευμα  Σαββάτου  στο Μαρκόπουλο, ένας αγώνας μεταξύ δύο γυναικείων ομάδων, από αυτές που λέμε πρωταγωνίστριες  στο πρωτάθλημα της Α1 Γυναικών, ήταν λόγος που μετά από είκοσι πέντε χρόνια  που ασχολούμαι με το βόλευ με έκανε,  να φύγω από το γήπεδο τόσο θυμωμένος, αλλά και τόσο προβληματισμένος.
  Είναι αδύνατον να καταλάβει κάποιος που έχει μάθει να μπαίνει σε ένα κλειστό γυμναστήριο, είτε για να αγωνισθεί ή ως θεατής, τον λόγο που έγινε αυτή η δολοφονική επίθεση, γιατί τέτοια ήταν, όπως θα έλεγαν και οι άνθρωποι της αντιτρομοκρατικής, τυφλό χτύπημα, χωρίς κανείς από αυτούς που συμμετείχαν να υπολογίζουν τις παράπλευρες απώλειες. Δεν θέλω να φανταστώ, τι θα είχε συμβεί εάν οι φωτοβολίδες που έριξαν αδιάκριτα στο εσωτερικό του κλειστού, είχαν βρει το στόχο τους.
   Πριν όμως δούμε  το γιατί έγινε, πρέπει να δούμε το πως έγινε.
Εφθασα στο κλειστό, μιάμιση  ώρα  πριν την έναρξη του αγώνα και αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η ιδιαίτερα μεγάλη αστυνομική δύναμη για τα δεδομένα της συνάντησης, πράγμα που σχολίασα με κάποιον από τους παράγοντες. Η υπόλοιπη ώρα μέχρι και την έναρξη του αγώνα, κύλισε σε εορταστικό θα έλεγα κλίμα αφού ήταν το πρώτο παιχνίδι της ομάδας στην έδρα της, με τις κερκίδες να γεμίζουν  κόσμο όλων των ηλικιών.  Στη μία κερκίδα υπήρχαν καμία πενηνταριά οργανωμένοι φίλαθλοι που μετά την παρουσίαση των ομάδων, με το τραγούδι τους, άρχισαν να συμμετέχουν στο ήδη διαμορφωμένο όμορφο κλίμα. Αυτό όμως κράτησε όχι παραπάνω από πέντε λεπτά,  παρατήρησα ότι το τραγούδι των οργανωμένων σταμάτησε και αφού μάζευαν άτακτα τα πανώ τους πήδαγαν από τις εξέδρες, φωνάζοντας <<είναι μέσα, μας την πέσανε>> Και τότε έγινε η επίθεση, κομάντος θα έλεγα, με χημικά, φωτοβολίδες, λοστούς, πέτρες, ξύλα. Οι θεατές παρακολουθούν αποσβολωμένοι, οι παίκτριες  προσπαθούν  να προστατευθούν, το κλειστό γυμναστήριο μετατρέπεται σε πεδίο μάχης για πέντε λεπτά!! Πέντε λεπτά που θα μείνουν  για πάντα χαραγμένα στις  ψυχές  των παιδιών που ήταν εκεί, πέντε λεπτά που πλήγωσαν το ήδη λαβωμένο άθλημα!!!
   Πως όμως κατάφεραν να φθάσουν <<οι κομάντος>> με τόσο βαρύ οπλισμό χωρίς στην είσοδο να τους σταματήσουν οι αστυνομικοί:
   Πως οι <<οργανωμένοι>> αφού ήταν μέσα ανίχνευσαν την παρουσία των εισβολέων;
   Πως γνώριζαν την ταυτότητα τους;
Είναι ερωτήματα που οι απαντήσεις τους θα ήταν χρήσιμες για  να αποφύγουμε στο μέλλον τέτοιου είδους συμβάντα, που μόνο κακό προκαλούν.
  Η αίσθηση όμως που έχω είναι πως θα αντιμετωπισθεί ως μία υπόθεση ρουτίνας, ξεκαθαρίσματος λογαριασμών μεταξύ οργανωμένων φιλάθλων και σαν τέτοια θα μπει στο αρχείο. Η απορία μου και νομίζω των περισσοτέρων είναι γιατί αυτές <οι συναντήσεις>> μεταξύ των οργανωμένων γίνονται με αφορμή αγώνες βόλευ και μάλιστα γυναικών, σε κλειστά γυμναστήρια που είναι πιο εύκολα να προστατευθούν.
   Αντιλαμβάνομαι ότι τα γεγονότα μας έχουν ξεπεράσει και πριν θρηνήσουμε θύματα, θα πρέπει εμείς οι παράγοντες του αθλήματος να αφήσουμε την εσωστρέφεια και τους αφορισμούς να διεκδικήσουμε και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, ώστε μόνοι μας να προστατέψουμε το άθλημα που αγαπάμε!!!! Είναι παρακαταθήκη που πρέπει να διαφυλάξουμε, το γεγονός ότι το βολευ είναι καθαρό και μπορεί να το παρακολουθήσει όλη η οικογένεια. Ας μην δημιουργήσουμε τουλάχιστον με ευθύνη μας γκρίζες ζώνες.

ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΕΛΛΗΝΑΣ

* Ο Gabor Steingart είναι αρχισυντάκτης της γερμανικής οικονομικής
εφημερίδας Handlesblatt.

Όταν σ’ έχουν προσκαλέσει στον τόπο τους οι φίλοι σου, θα ήθελες φεύγοντας
να μπορέσεις να πεις ότι «ήταν πολύ όμορφα» και πως εντυπωσιάστηκες απ’
όσα είδες. Δυστυχώς, για τα είκοσι μέλη της ερευνητικής ομάδας της
Handlesblatt που επισκέφτηκαν την Ελλάδα προκειμένου να συλλέξουν
πληροφορίες γύρω από το επίκεντρο της κρίσης, στάθηκε αδύνατο να κοιτάξουν
πίσω κατά τρόπο ευχάριστο. Αναμφίβολα, τις τελευταίες μέρες συναντήσαμε
γενναίους Έλληνες, που αντιμάχονται την κρίση - μια κρίση που είναι πιο
δυνατή απ’ αυτούς. Παρά ταύτα, η κυρίαρχη αίσθηση ήταν διαφορετική: Είχαμε
έρθει σε μια εξουθενωμένη χώρα, μια χώρα που κουβαλάει στις πλάτες ένα
διπλό βάρος - εκείνο του τεράστιου χρέους για το οποίο ευθύνεται η ίδια
και εκείνο μιας πολιτικής διάσωσης από πλευράς της Ευρώπης, που κάνει τα
πράγματα χειρότερα. Τα αποτελέσματα που έχουν πετύχει οι «σωτήρες» της
Ελλάδας είναι αποκαρδιωτικά: Η παραγωγή μειώνεται, η ανεργία διογκώνεται
και οι νέοι ονειρεύονται μια ζωή στο εξωτερικό. Ένα τέτοιο βουνό χρέους
δεν μπορεί να πέσει όταν η οικονομική ισχύς συρρικνώνεται. Εν ολίγοις,
κανείς δεν κάνει μυς όταν πεθαίνει της πείνας. Αν ήμουν από την Ελλάδα, θα
είχα αρχικά καταθέσει μήνυση για πρόκληση σοβαρού τραυματισμού εις βάρος
των «σωτήρων» μου και στη συνέχεια θα πήγαινα στο Σύνταγμα, προκειμένου να
διαμαρτυρηθώ ενάντια σε μια πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης, που
το μόνο που κάνει είναι να επιδεινώνει την κρίση. Η δίνη περιστρέφεται
ολοένα και πιο γρήγορα, τραβώντας τη χώρα προς τα κάτω. Η συμφωνία για το
«κούρεμα» του χρέους ναι μεν θα επιβραδύνει την αποσύνθεση της Ελλάδας,
αλλά δεν θα την αποτρέψει. Κατ’ αρχάς, το «κούρεμα» ήρθε με καθυστέρηση
ενός έτους. Αν μια τέτοια απόφαση είχε ληφθεί πέρυσι, το σημερινό χρέος
της Ελλάδας θα κυμαινόταν κάτω του 100% της οικονομικής ισχύος της χώρας.
Όπως έχουν τα πράγματα πλέον, ωστόσο, η Ελλάδα δεν θα έχει πρόσβαση στις
διεθνείς αγορές δανεισμού στο ορατό, τουλάχιστον, μέλλον. Η κατάσταση
περιπλέκεται περαιτέρω από το γεγονός ότι το 1/3 των ομολόγων του
ελληνικού Δημοσίου ελέγχεται από τους ίδιους τους Έλληνες - τα 74 δισ.
ανήκουν στις τράπεζες και άρα στους αποταμιευτές τους και τα 26 δισ. στα
ασφαλιστικά ταμεία και άρα στους δικαιούχους τους. Εν μια νυκτί, οι
Έλληνες έγιναν κατά πολύ φτωχότεροι. Κατανοώ, λοιπόν, γιατί ο Χρύσανθος
Λαζαρίδης, ο άνθρωπος πίσω από τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνη
Σαμαρά, λέει πως «αρχικά αρρωστήσαμε με τύφο και τώρα έρχονται να μας
δώσουν μια ένεση καρκίνου».

Η θεραπεία που επεβλήθη στην Ελλάδα θυμίζει εκείνη που δοκίμασε το μέλος
της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ Τζέφρεϊ Σακς και τα Παιδιά από το
Σικάγο στη Ρωσία: Βεβιασμένη απορρύθμιση, βιαστικές ιδιωτικοποιήσεις και
περικοπές κοινωνικών παροχών. Έτσι δημιουργήθηκε ο καπιταλισμός της Άγριας
Δύσης σε μια χώρα που μέχρι σήμερα παραμένει διαιρεμένη μεταξύ
δισεκατομμυριούχων και φτωχών. Ο Σακς, ο οποίος έγινε γνωστός ως ο «Δρ
Σοκ», ζήτησε αργότερα συγγνώμη από τον ρωσικό λαό. Τον ρόλο του «Δρ Σοκ»
έχουν σήμερα αναλάβει οι πολυάριθμοι σωτήρες της Ελλάδας στις Βρυξέλλες,
στο Παρίσι και στο Βερολίνο. Αν εμείς είχαμε συμπεριφερθεί στα αδέλφια
στην πρώην ανατολική Γερμανία όπως οι Ευρωπαίοι συμπεριφέρονται στους
Έλληνες σήμερα, θα οδηγούσαν ακόμα Trabant και θα εξακολουθούσαν να
περιμένουν τις μπανάνες. Όσα κάναμε σωστά για τους πολίτες της πρώην
Ανατολικής Γερμανίας -από τη διαγραφή των χρεών των επιχειρήσεών τους
μέχρι τις μισθολογικές αυξήσεις-, κάνουμε σήμερα λάθος στην περίπτωση της
Ελλάδας.

Τα διαβολικά αποτελέσματα του προγράμματος της Ευρώπης για τη διάλυση του
Νότου είναι πλέον ορατά στο αστικό τοπίο της Αθήνας. Οι τοξικομανείς
πληθαίνουν, όπως και οι ιερόδουλες, τα εμπορικά καταστήματα κλείνουν το
ένα πίσω από το άλλο και οι εξαγριωμένοι πολίτες πολλαπλασιάζονται. Ακόμα
πιο επικίνδυνα, όμως, είναι όσα δεν φαίνονται. Αν ήμουν από την Ελλάδα θα
ανησυχούσα. Θα είχα τον νου μου στη στρατιωτική μηχανή που διοικούσε τη
χώρα έως το 1974 και η οποία δεν αποκλείεται να αναζητεί την ευκαιρία για
να εκδικηθεί. Το ξέρουμε και απ’ άλλες χώρες: ο Δρ Σοκ είναι εχθρός της
δημοκρατίας.

Ο ΚΩΣΤΑΣ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ του Παντελή Μπουκαλά

Στους δρόμους χθες και σήμερα ο Κώστας ο Ελληνας. Για να διαδηλώσει. Να φωνάξει, κι ας μην ακουστεί. Για την πατρίδα του που παραδόθηκε στην επιτήρηση των ξένων και στην άτεγκτη κηδεμονία τους, σαν να ’ταν αυτό το φυσικότερο των πραγμάτων. Για τα δικαιώματά του που χάνονται. Για τους αλλεπάλληλους εκβιασμούς που σαν θηλιά τού φορούν στον λαιμό οι πανικόβλητοι κυβερνήτες του. Για τον εμπαιγμό που υφίσταται από τους ηγέτες του, οι οποίοι εναλλάσσονται μονότονα στον ρόλο του καταστροφέα και του σωτήρα, με σχεδόν μηδενική πια την αξιοπιστία τους. Για τα οικονομικά του που πετσοκόβονται από τα απανωτά χαράτσια, διά των οποίων υποτίθεται ότι αποδεικνύει τον πατριωτισμό του.
Για τον Κώστα τον άνευ τρανού επωνύμου πρόκειται. Οχι δηλαδή για τον Κώστα Καραμανλή ή τον Κώστα Σημίτη ή τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τους τρεις πρώην που θρυλείται ότι κάτι σοφό θα είχαν να πουν και να κάνουν αν είχαμε την καλοσύνη να τους ανακαλέσουμε στην ηγεσία, δίκην πεφωτισμένης τριανδρίας, για να μας σώσουν όπως και στον ωραίο καιρό τους. Ο Κώστας ο Ελληνας, λοιπόν. Αυτός διαδηλώνει. Αυτός που, σε γαλλικό σατιρικό φιλμάκι, εμφανίζεται φουστανελοφόρος, να ανεβοκατεβάζει υποτακτικά και αγόγγυστα τη βαριά του, σαν πειραματόζωο που έχει παραχθεί από κάποιο αμερικανικό εργαστήριο. Το φιλμάκι το έδειξαν ήδη αρκετά κανάλια. Και πανεύκολα το βρίσκει κανείς στο Διαδίκτυο, για να το δει και να το ξαναδεί. Και να πληροφορηθεί ότι «ο άνθρωπος του μέλλοντος έχει όνομα: Ελληνας»...
Να είχαν ακουστά τη θρυλική Ψωροκώσταινα των πρώτων μετεπαναστατικών χρόνων οι αντισαρκοζικοί Γάλλοι, δημιουργοί του σατιρικού «μονόπρακτου», δεν φαίνεται πιθανό. Μπορεί βέβαια να διέθεταν κάποιον Ελληνα σύμβουλο, κι αυτός να τους πληροφόρησε ότι έτσι, Ψωροκώσταινα, αποκαλείται μειωτικά ή περιπαικτικά η Ελλάδα, για να δηλώνεται η χρόνια ανοργανωσιά και ανημπόρια της. Αλλά πάλι το πιθανότερο είναι να βάφτισαν Κώστα τον ταλαίπωρο τον ήρωά τους επειδή χρόνια τώρα άκουγαν πως το τιμόνι της χώρας μας το κρατούσε ένας Κώστας.

Οσον αφορά το όνομα, ταιριαστό φαίνεται. Αλλά η καρτουνίστικη αναπαράσταση του Ελληνα ως ενός πλάσματος που υπομένει αδιαμαρτύρητα τον καταναγκασμό, με σκυμμένο το κεφάλι και κομμένη τη γλώσσα, δεν λέει την αλήθεια. Υπομονή, ναι, έδειξε πολλή ο Ελληνας, Κώστας ή Γιάννης ή Αλέκος, Μαρία, Βάσω ή Ελένη. Αλλά η υπομονή ολων εξαντλήθηκε. Την εξάντλησαν όσοι (Ελληνες και ξένοι) τους ενοχοποίησαν συλλήβδην σαν λαμόγια και σαν παράσιτα της Ευρώπης. Οσοι, από το Μνημόνιο στο Μεσοπρόθεσμο κι από κεί στο Πολυνομοσχέδιο, μόνο να εκβιάζουν ξέρουν και να απειλούν, για να καλύψουν τα ανομήματά τους, τα ψεύδη ή τη δραματική ανεπάρκειά τους. Οσοι τους υπόσχονται, άλλη μια φορά, τον παράδεισο, ενώ μονάχα σαν καλλιεργητές της κόλασης έχουν διαπρέψει.

........ΘΕΣΕΙΣ

Είμαι και εγώ ένας από τους προέδρους συνδέσμου που συνομιλούσα καθημερινά
με τον πρόεδρο της ΟΔΒΕ , αλλά και τους πρόεδρο της ΕΟΠΕ και αντιπρόεδρο
αυτής , με μοναδικό σκοπό την εξεύρεση λύσης , στο αδιέξοδο που υπήρξε.Είμαι
ο πρόεδρος ενός συνδέσμου που μαζί με άλλον ένα(Πορτοκαλίδη)
στοχοποιηθήκαμε( θά λέγα άδικα) στην συνάντηση της περασμένης εβδομάδας
ΟΔΒΕ-ΕΟΠΕ ,ως οι σκληροί που εμπόδιζαν την όποια συμφωνία.
Είναι έντιμο και θαραλέο αυτό που κάνει με την επιστολή του ο Πρόεδρος της
ΟΔΒΕ να αναλαμβάνει την ευθύνη για την όποια πρόταση και συμφωνία. Ομως
είναι άδικο από όλους εμάς να τον πυροβολούμε σήμερα  για τον λόγο αυτό. Εγώ
σε ότι με αφορά δηλώνω ότι βοήθησα όσο μπορούσα στην σημερινή πραγματικότητα
μαρασμού και κατάθλιψης της Ελληνικής κοινωνίας , να βρεθεί ρεαλιστική  λύση
, η οποία θα επέτρεπε στους διαιτητές να επιστρέψουν στα γήπεδα χωρίς να
ταπεινωθούν. Επίσης μια συμφωνία που θα απέτρεπε την δημιουργία νέων χρεών ,
που θα έξοφλούσε τα χρέη της περασμένης χρονιάς και που δεν θα παραιτείτο
από την διεκδίκηση των παλαιών χρεών.
Τι πέτυχε η συμφωνία αυτή:;
1.Θεσμοθέτηση πληρωμής στο γήπεδο , που αν εφαρμοστεί σωστά , αποκλείει την
δημιουργία νέων χρεών στο μέλλον , άρα προστατεύει πλέον την αξιοπρέπεια των
διαιτητών καιεξασφαλίζει την ανάπτυξη και το μέλλον των συνδέσμων.
2.Πληρωμή των χρεών 2010-2011 στην κατεύθνυνση του ότι πληρώνεις παίζει με
ταυτόχρονη διασφάλιση καιπροστασία των διαιτητών αφού δεν θα ορίζονται σε
αγώνες πρωταθλήματος που δεν έχε εξοφληθεί.Η ιδια η ΕΟΠΕ συμφωνησε
καιαποδέχθηκε ότι  θα αναστέλει την έναρξη πρωταθλημάτων που δεν
εξοφλούνται.
3.Μη παραγραφή των παλαιών οφειλών.Δική μου πρόταση υπάρχει ήδη και
επεξεργάζονται οι 2 ομοσπονδίες για την διαδικασία ανάδειξης του προβλήματος
, το χρονοδιάγραμμα και τις ευκολίες πληρωμής.Για όσους γνωρίζουν ή αναγραφή
και μόνο ενός ποσού στο προϋπάρχον μνημόνιο , δεν αποτελούσε πανάκεια.
4.Ρεαλιστική και όχι οδυνηρή περικοπή αποζημίωσης διαιτησίας.Δυστυχώς
αρνητική εξέλιξη η οποία όμως είναι πλήρως προσαρμοσμνένη στην Ελληνική
πραγματικότητα.
5.Δεν πετύχαμε αύξηση των οδοιπορικών από 0,17-σε 0,20 € , για
δημοσιονομικούς λόγους , αίτημα όμως που θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε.
6.Για το θέμα της σύγκλησης Γενικής συνέλευσης.Ρωτήθηκα και απάντησα ότι
πιστεύω ότι δεν είναι απαραίτητο ,γνωρίζοντας την παθογένεια μας και ως
χώρος και ως κοινωνία.Και να μην ξεχνάμε ότι στην προηγούμενη Γεν.Συνέλευση
,πτώσης της προηγούμενης διοίκησης , οι σύνδεσμοι αφού ομόφωνα είχαν
αποφασίσει , κάποιοι εκ των μεγάλων με την ανοχή τους , αλλά και την
έμπρακτη συμμετοχή των διοικούντων τους , καταστρατήγησαν την απόφαση
καιοδήγησαν τον κ.Διαμαντόπουλο στην παραίτηση.
Αλλωστε η συμφωνία πλέον είναι μεταξύ ΟΔΒΕ καιΕΟΠΕ.Η ΟΔΒΕ είναι νόμιμη
2βάθμια οργάνωση την οποία εξουσιοδοτήσαμε να μας εκπροσωπεί. Το καταστατικό
της είναι σαφές. Εάν το Δ.Σ της δεν συγκαλεί Γ.Σ. , αυτή μπορεί να συγκληθεί
από 5 μόνο μέλη. Αρα για αυτούς που στα μουλοχτά κατηγορούν τον Μαυρικίδη
για έλλειψη δημοκρατικής νομιμοποίησης , μπορούν άνετα να κάνουν αυτό που
πιστεύουνκαι ελπίζω να μην το κάνουν.
Συνολικά πιστεύω ότι κάτω από τις σημερινές , οικονομικές , κοινωνικές και
πολιτικές συνθήκες , η συμφωνία αυτή είναι καλή , αλλά αυτό τελικά θα το
αποφασίσει ο χρόνος. Και εδώ είμαστε.

Κοκοτσάκης Βασίλης
Πρόεδρος Δ.Σ. ΣΥΔΠΕΚ

Τι συμφωνήσαμε

Με ιδιαίτερο αίσθημα ευθύνης όλες αυτές τις ημέρες και κάτω από πολύ μεγάλη πίεση διαπραγματεύτηκα την έναρξη των πρωταθλημάτων για τη αγωνιστική περίοδο 2011-2012. Το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που θα ήθελα αλλά με τις οικονομικές συνθήκες που επικρατούν στη χώρα μας θεωρώ ότι είναι καλό. Η τελική συμφωνία που επετεύχθη παρότι έχει κάποιες μικρές μειώσεις, στις ήδη χαμηλές τιμές, είχε ένα μεγάλο πλεονέκτημα.  ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΑΛΛΑ ΧΡΕΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ. Ακόμη η εξόφληση της αγωνιστικής περιόδου 2010-2011 είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την έναρξη οποιουδήποτε πρωταθλήματος  και σαφώς η διεκδίκηση των παλαιών οφειλών είναι μέσα στους όρους της συμφωνίας. Παρ' ότι, όλες τις ημέρες των διαπραγματεύσεων, ήμουν σε ανοιχτή γραμμή με τους προέδρους όλων των συνδέσμων, η ευθύνη της τελικής απόφασης είναι δική μου. Ας δούμε όμως τι διεκδικούσαμε και τελικά τι πήραμε.
1. Η πληρωμή στο γήπεδο ήταν το κυριότερο αίτημα μας, το πετύχαμε και άρα έπαψε να υπάρχει ο φόβος να αυξηθεί το χρέος προς τους διαιτητές.
2.Εξόφληση της περιόδου 2010-2011, πήραμε  25.000ευρώ περίπου (ανάσα για πολλούς συναδέλφους) και τα υπόλοιπα μέχρι της 15/11/2011. εννοείται αν δεν υπάρξει ολική αποπληρωμή θα επανεξετάσουμε την κατάσταση. Πιστεύει κανείς από εσάς ότι θα έπρεπε να μην διεκδικήσω αυτά τα χρήματα και να τα αφήσω για τις 15/11; είναι κανείς από εσάς σίγουρος ότι αυτά θα είναι τότε, στο ταμείο της Ε.Ο.Π.Ε;
3.Συμφωνία των οφειλών του μνημονίου, ώστε με την αναγνώριση τους, να συνεχίσουμε να τις διεκδικούμε. Είναι κανείς από εσάς  που να  γνωρίζει καλύτερο τρόπο διεκδίκησης; Ας μου το πει.
   Θεωρώ όμως απαραίτητο να επαναλάβω, κάναμε μια συμφωνία με την Ε.Ο.Π.Ε, αυτό δεν σημαίνει κατ' ανάγκη πρέπει να αποδεχθούμε τυχόν αθέτηση κάποιου όρου χωρίς αντίδραση, ούτε επειδή παίζουμε σημαίνει ότι δεν ξέρουμε να σταματάμε και εάν δεν το ξέρουμε πρέπει να το μάθουμε!
Χρωστάω όμως και μία απάντηση σε κάποιους φίλους  μου, που έχουν την αγωνία να μάθουν γιατί δεν έκανα γενική συνέλευση. Απαντώ λοιπόν, α) για να καλέσεις μία γενική συνέλευση και μάλιστα παράτυπη (χρειάζονται 15 μέρες) πρέπει να έχεις πρόταση! και εγώ δεν είχα, β)Αν έκανα γενική συνέλευση, γνωρίζω έξι συνδέσμους, που θα ήταν απέναντι τους, είχαν επτά κουκιά; Δεν νομίζω!!! Αν λοιπόν είχα κάνει Γενική Συνέλευση η σύγχρονη ιστορία λέει, ότι το πιθανότερο θα ήταν τώρα να είμαι στο Λουτράκι και να ψαρεύω  και τότε στην διαδικασία εκλογής νέου Δ.Σ, και μέχρι τις 15/11 η Ε.Ο.Π.Ε θα έκανε ότι ήθελε, μήπως θυμάστε πότε σταμάτησε να πληρώνει πέρσι; να σας θυμίσω εγώ, σταμάτησε λίγο μετά από την Συνέλευση που έριξε τον Διαμαντόπουλο και άφησε ακέφαλη την Ο.Δ.Β.Ε. Αυτό ήθελαν; ΑΡΑΓΕ από ποια πλευρά είναι;
    Εγώ έχω την συνείδηση μου καθαρή, ότι έκανα το σωστό για το καλό των διαιτητών, προτίμησα      να κάνω μία συμφωνία  δίνοντας κάτι από τις αμοιβές για να πετύχω την αναγνώριση της παλαιάς οφειλής (για να μην παραγραφεί) να μου εξοφλήσουν τα περσινά και επιτέλους να είμαι εδώ για να υποστηρίξω, ...........κανείς διαιτητής πια στο γήπεδο χωρίς να πληρωθεί

                                                                                    Σταύρος Μαυρικίδης

εκ του πονηρού

Τις τελευταίες μέρες, γίνεται μία προσπάθεια από την πλευρά της Ε.Ο.Π.Ε. να μεταφέρει στις  ενώσεις, την δυνατότητα να διαπραγματευθούν με τους συνδέσμους την έναρξη των τοπικών πρωταθλημάτων. Εύλογα λοιπόν δημιουργήται το ερώτημα, που βρήκαν χρήματα  αφού η ομοσπονδία δεν έχει; Θεωρώ λοιπόν τις ενέργειες αυτές, <<εκ του πονηρού>> Αφού δεν κατάφεραν να διασπάσουν το αραγές μέτωπο της ΟΔΒΕ, προσπαθούν πλέον να το κάνουν τάζοντας  μεμονομένα σε συνδέσμους. Είναι απορίας άξιο, ότι οι ομοσπονδίαιτες ενώσεις βρήκαν ξαφνικά χρήματα να διαπραγματευθούν. Η στάση όμως όλων των μέχρι τώρα ερωτηθέντων συνδέσμων, ήταν η πρέπουσα και ελπίζω ανάλογη να είναι και των υπολοίπων. Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους τόσο για την στήριξη στην ομοσπονδία μας, όσο και σε μενα προσωπικά και να σας διαβεβαιώσω πως μόνο ενωμένοι μπορούμε να απαντήσουμε με επιτυχία στις προκλήσεις των καιρών.  Θεωρώ όμως απαραίτητο να επισημάνω ότι :
   Τα πρωταθλήματα εχουν ανασταλεί όχι γιατί απέχουν οι διαιτητές, αλλά γιατί δεν έχει χρήματα η Ε.Ο.Π.Ε  να τα υποστηρίξει.

ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΞΕΚΙΝΑΜΕ!

Ο Σταύρος Μαυρικίδης τοποθετήθηκε στο επίμαχο θέμα της διεξαγωγής ή όχι των Πρωταθλημάτων.



 Η απόφαση των αρμοδίων φορέων για την αναστολή των Πρωταθλημάτων βόλεϊ-πλην Α1 Ανδρών και Γυναικών- έχει προκαλέσει τεράστια αναστάτωση στον χώρο του συγκεκριμένου αθλήματος. Έως πότε όμως θα συμβαίνει κάτι τέτοιο; Υπάρχει περίπτωση να δοθεί «σήμα» για την εκκίνηση των φετινών… μαραθωνίου και υπό ποιες προϋποθέσεις θα γίνει κάτι τέτοιο; Το « www.volley24.gr « παρέθεσε τον λόγο την περασμένη Πέμπτη στον Πρόεδρο της Ο.Δ.Β.Ε (Ομοσπονδία Διαιτητών Βόλεϊ Ελλάδας), Σταύρο Μαυρικίδη, ο οποίος τοποθετήθηκε, εκτενώς, στα προαναφερθέντα ζητήματα! «Το πρώτο πράγμα, το οποίο θα σας πω είναι πως οι διαιτητές είναι ανυποχώρητοι στις απαιτήσεις τους αυτή τη φορά! Όλοι μας έχουμε χορτάσει λόγια, αλλά όχι πράξεις και γι’ αυτό τον λόγο δεν είμαστε αποφασισμένοι να πειστούμε από μια σειρά δεσμεύσεων, τις οποίες μπορεί να λάβουμε από τους ανθρώπους της Ε.Ο.Π.Ε. (Ελληνική Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης Ελλάδας)! Οι διαιτητές έχουν να λαμβάνουν υπέρογκα χρηματικά ποσά για τα δεδομένα της σημερινής εποχής, τα οποία, μάλιστα, δεν αντιστοιχούν στις υπηρεσίες τους, αλλά στα οδοιπορικά για τη μετάβαση τους στα διάφορα γήπεδα, προκειμένου να διευθύνουν τους αγώνες! Συνεπώς, εμείς έχουμε καταλήξει στο εξής συμπέρασμα! Αυτό δεν είναι άλλο από το ότι δεν πρόκειται να διαιτητεύσουμε εάν δεν συντρέξουν οι τρεις ακόλουθες προϋποθέσεις, τις οποίες θα σας αναφέρω παρακάτω! 1) Η καταβολή ολόκληρων των χρηματικών ποσών προς τους διαιτητές πριν την έναρξη των αγώνων, κάτι το οποίο συμβαίνει σ’ όλα τα σπορ πλην του βόλεϊ! 2) Η άμεση καταβολή των οφειλομένων χρημάτων προς τους διαιτητές, τα οποία αντιστοιχούν σε οδοιπορικά προς αυτούς για την περσινή σεζόν (2010-11)! 3) Η παρουσίαση οικονομικού διακανονισμού από τους αρμόδιους φορείς, προκειμένου να καλύπτονται, σταδιακά, οι παλιές οφειλές των διαιτητών, οι οποίες είναι πάρα πολλές! Αν αυτά τα ζητήματα δε λυθούν, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να διεξαχθούν επίσημα Πρωταθλήματα!», ήταν οι κουβέντες του Σταύρου Μαυρικίδη την περασμένη Πέμπτη.   

Απόφαση αναστολής πρωταθλημάτων

Σχετικά, με τήν απόφαση του Δ.Σ της Ε.Ο.Π.Ε, για συνέχιση της αναστολής των πρωταθλημάτων μέχρι να εκταμιευθούν χρήματα, ώστε να εξοφληθούν οι διαιτητές την χρονιά 2010-2011, αλλά και να θεσμοθετηθεί ο τρόπος καταβολής των χρημάτων στο γήπεδο, θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι
   Οι διαιτητές, ούτε μπήκαν ποτέ, αλλά  ούτε πρόκειται να μπουν σε διαδικασία πολιτικοοικονομικών παιχνιδιών. Εχουν καταθέσει χρόνια τώρα την αγάπη τους στο άθλημα, το σεβασμό τους στα σωματεία και το εχουν πληρώσει ακριβά, σχεδόν το 1.000.000 ευρώ, αγγίζει ο εμπαιγμός τους. Συμφωνούν με την απόφαση της ΕΟΠΕ για αναστολή του πρωταθλήματος της Α1 γυναικών, που δεν ειναι το μόνο, αφού θα έπρεπε να είχαν αρχίσει και όλα τα πρωταθλήματα υποδομής. Συμμετέχουν στην αγωνία των ανθρώπων της Α1 γυναικών, κάτι που δεν έκαναν ποτέ οι ίδιοι για τους διαιτητές. Ζητάμε να θεσμοθετηθεί η πληρωμή στο γήπεδο, για να μην φθάσουμε στα αποτελέσματα της προπέρσινης χρονιάς, οπου μικροπολιτικά παιχνίδια μερικών παραγόντων, σταμάτησαν στη μέση της περιόδου την πληρωμή των διαιτητών στο γήπεδο χωρίς καν να μπουν στην διαδικασία έστω μιας ψεύτικης δικαιολογίας.
  Αναγνωρίζουμε, το άγχος των παραγόντων, των ομάδων της Α1, ότι αυτή η αναβολή μπορεί να δημιουργήσει ανισότητες ή οικονομικά προβλήματα, αλλά οι ιδιοι δεν αναγνώρησαν οι ίδιοι  ποτέ τα προβλήματα των διαιτητων?
  Η  διεκδίκηση των οφειλομένων της περσινής περιόδου, αλλά και η θεσμοθέτηση της πληρωμής στο γήπεδο είναι κόκκινη γραμμή για μας, κάτι που φωνάζω σε όλους τους τόνους από τον περασμένο Μάιο, χωρίς κανείς να δίνει σημασία, αλλά και κανείς δεν μπορεί να πει οτι δεν γνώριζε.
   Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συναδέλφους για την στήριξη που παρέχουν τόσο στο πρόσωπο μου, όσο και στις αποφάσεις της Γ.Σ της ομοσπονδίας μας, αλλά και να τους ζητήσω να παραμείνουμε ενωμένοι γιατί μόνο έτσι μπορούμε να πετύχουμε κάτι.