Η ΕΟΠΕ για μια ακόμη φορά,σύμφωνα με την πάγια και προσφιλή τακτική της, απειλεί και εκβιάζει μπροστά στα αδιέξοδα που δημιουργεί η εσωστρέφεια και οι δικές της επιλογές. Είναι πρωτάκουστο, αλλά μάλλον σημείο των καιρών να εκβιάζεται ωμά και σε επίσημη ανακοίνωση η ΟΔΒΕ, επειδή η ΕΟΠΕ δεν  έχει πρόταση, να εξοφλήσει τις οφειλές της και να φανεί συνεπής στις υποχρεώσεις της. Το διοικητικό συμβούλιο της ΟΔΒΕ σε έκτακτη συνεδρίαση του και με αφορμή την απαράδεκτη πρόκληση απεφάσισε 1. Να μην ακολουθήσει τον συντάκτη της  <<ομόφωνης>>  απόφασης-ανακοίνωσης της ΕΟΠΕ  στον κατήφορο. 2. Να καλέσει την Τρίτη 12/11 στις 17:30 στα γραφεία της ΟΔΒΕ τους εκπροσώπους του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου,ώστε να ενημερώσει την κοινή γνώμη(παίκτες-παράγοντες-προπονητές,αλλά και απλούς φιλάθλους) για το μέγεθος του προβλήματος, αλλά και τις ενέργειες που έως τώρα έχει κάνει ή OΔΒΕ προς επίλυση του. 3. Να ενημερώσει με παραστάσεις την αθλητική ηγεσία του τόπου 4.Να αναστείλει από την Δευτέρα 11/9, την συμμετοχή των διαιτητών από όλους τους αγώνες ευθύνης ΕΟΠΕ-Ενώσεων μέχρι η ΕΟΠΕ να ανακαλέσει την απόφασή της. Η ΟΔΒΕ με τη στάση της κατ'επανάληψη έχει δείξει τις προθέσεις,αλλά και την διάθεση της για συνεργασία. Αποτελεί όμως αδιαπραγμάτευτη θέση η προστασία της αξιοπρέπειας των Ελλήνων διαιτητών, θέση που το διοικητικό συμβούλιο, δεσμεύεται να υλοποιήσει με κάθε τρόπο και προς κάθε κατεύθυνση.

ΑΠΟΡΙΕΣ

Παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις αναλύσεις των κάθε λογής ειδικών για το φαντασμαγορικό κλέισιμο των Εθνικών Ραδιοτηλεοπτικών μέσων. Εγώ που δεν είμαι ειδικός, εγώ που δεν αγωνίστηκα ποτέ για τίποτα, εγώ που δεν καταλαβαίνω από παιχνίδια εξουσίας, εγώ που έχω κοντή μνήμη, όπως είπε προχθές ο κος Σαμαράς, θα ήθελα να ρωτήσω: Πρίν λίγο καιρό και ενώ η Ολυμπιακή Αεροπορία τελούσε υπό εκκαθάριση, στις δώδεκα παρά πέντε το βράδυ πέταξε το τελευταίο αεροπλάνο ως Ολυμπιακή Αεροπορία και στις δώδεκα και πέντε το πρώτο ως Ολυμπιακή Αεροπλοία και όλα αυτά για να μην μείνει η χώρα χωρίς Εθνικό Αερομεταφορέα. Γιατί δεν έγινε το ίδιο και με την ΕΡΤ η οποία δεν είναι και ελλειματική; ποιοι λόγοι ώθησαν την κυβέρνηση να κατεβάσει τους διακόπτες(πρωτοφανές στα παγκόσμια χρονικά) και να σβήσει τη χώρα από τον παγκόσμιο χάρτη; θα πρέπει να γνωρίζουμε όλοι, ότι τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, αναπαράγουν ειδήσεις μόνο ή σχεδόν μόνο από τα κρατικά κανάλια. ,Ποιός αποφάσισε να κλείσει το ραδιοτηλεοπτικό σήμα, έτσι όπως δεν έκαναν ούτε οι Γερμανοί ως στρατός κατοχής; Ποιόν εξυπηρετεί μία χώρα χωρίς κρατικά ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα; Ο κος Σαμαράς στα επιχειρήματά του, μας είπε ότι η κρατική τηλεοραση δεν πρόβαλε τίποτα από τα όσα σωστά έκανε η κυβερνηση του επειδή απεργούσαν ενάντια στο μνημόνιο. Είναι κανείς που πιστεύει ότι καλώς λειτουργεί η κυβέρνηση;μήπως λοιπόν το έκανε για να τους εκδικηθεί; Εμείς οι μεγαλύτεροι τά παλιά χρόνια όταν ανοίγαμε το ραδιόφωνο και ακούγαμε δημοτικά τραγούδια, ξέραμε ότι έγινε πραξικόπημα, τώρα όταν ανοίγεις και βλέπεις μαύρο, τι περιμένεις;; και εν τέλει, ποιοι αποφάσισαν να πείσουν τους Ελληνες , ότι βρίσκονται υπό κατοχή ή χούντα; ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ;

Η δικαιοσύνη στο ύψος της

Με έκπληξη διάβασα τις πρόσφατες αποφάσεις της αθλητικής δικαιοσύνης στο
χώρο του βόλεϊ. Για πρώτη φορά στα χρονικά δεν ελήφθησαν υπόψη οι εκθέσεις
των διαιτητών στους αγώνες Γυναικών ΟΠΕ Ρεθύμνου-Ηρακλής Κηφισιάς και
Ολυμπιακός-ΑΕΚ και απαλλάχτηκαν από τις κατηγορίες παράγοντες που
συμπεριφέρθηκαν με απαράδεκτο τρόπο.

Θεωρώ ότι οι αποφάσεις αυτές ανοίγουν επικίνδυνους δρόμους αμφισβήτησης
της ακεραιότητας των διαιτητών και επηρεασμού από νομικά τερτίπια που
επινοούνται, για να απαλλαγούν παράγοντες με απρεπή συμπεριφορά. Σε έναν
χώρο  που μέχρι τώρα κυριαρχούσε το αίσθημα του δικαίου και που χωρίς να
προβληματιστεί κάποιος γονιός μπορεί να πάρει το παιδί του και να έρθει
στο γήπεδο να δει βόλεϊ, δικαιώνονται και απαλλάσσονται χουλιγκάνικες
συμπεριφορές που είναι πιθανό να έχουν απρόβλεπτες συνέπειες και να
οδηγήσουν σε καταστάσεις υψηλής επικινδυνότητας. Οι διαιτητές την ώρα του
αγώνα λειτουργούν σαν δικαστές και καταγράφουν με ακρίβεια και
αντικειμενικότητα όσα συμβαίνουν και όσα επισύρουν την τιμωρία από την
αθλητική δικαιοσύνη. Μου προξενεί απόλυτη απογοήτευση το γεγονός ότι, ενώ
οι διαιτητές ασκούν το λειτούργημά τους σωστά, αξιολογώντας όλες τις
παραμέτρους και καταγράφοντας όλα τα γεγονότα, ένας φορέας που πρέπει να
βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο απόδοσης δικαιοσύνης δεν κάνει την ίδια
αξιολόγηση και αφήνει πικρή γεύση με αμφιλεγόμενες αποφάσεις που δεν
ικανοποιούν το «κοινό περί δικαίου αίσθημα».
Ελπίζουμε η αθλητική δικαιοσύνη να σταθεί από εδώ και πέρα στο ύψος των
περιστάσεων προς όφελος του αθλήματός μας, να αξιολογεί με ακρίβεια τα
δεδομένα και να λαμβάνει αποφάσεις που θα υπηρετούν το πνεύμα του «ευ
αγωνίζεσθαι».


                                                        Σταύρος  Μαυρικίδης
                                                         Πρόεδρος   ΟΔΒΕ

Σκέψεις . . . . .

- O σεβασμός ειναι ...ακριβό δώρο, μην το περιμένεις ποτέ από ..φτηνούς ανθρώπους!!!!!.


- Το ακριβότερο αγαθό στον άνθρωπο  είναι η φιλία, που όμως δεν κερδίζεται με όλο το χρυσάφι του κόσμου!!!        


- Τα λεγόμενα και οι πράξεις, είναι αυτά που χαρακτηρίζουν την ζωή κάθε ανθρώπου και διαμορφώνουν την υστεροφημία του!!!!

- ...... Στα δύσκολα μετράς τους φίλους!!!!!!






                                                               Σταύρος   Μαυρικίδης

Με τους «αδύναμους»

Με τους «αδύναμους»

Στη φάση αυτή που περνάει η χώρα δεν έχει τόση σημασία το «γιατί» και το «πώς» αλλά το «με ποιούς». Πρέπει να βιαστούμε, για να προλάβουμε να μη συμβεί αυτό που όλοι φοβόμαστε. Δηλαδή να’ χεις οικονομία χωρίς κοινωνία. Να’ χεις σπίτια χωρίς παιδιά. Να’ χεις δέντρο χωρίς αηδόνι.
Δεν είμαστε ούτε υπέρ των «δυνατών επιλύσεων» ούτε υπέρ των «δυνατών κέντρων εξουσίας». Θέλουμε να μιλάμε και να συναναστρεφόμαστε «αδύνατους» ανθρώπους που ονειρεύονται «αδύνατες δι-εξόδους». Την κρίσιμη ώρα αυτοί θα σηκωθούν όρθιοι. Οι άλλοι θα γονατίσουν κουρασμένοι από τους αριθμούς που δεν επαληθεύτηκαν ή δειλιασμένοι από τους κινδύνους που δεν έμαθαν να διατρέχουν.
Πρέπει να δώσουμε περισσότερο χώρο και ευκαιρίες στους νέους (αντί να τους κυνηγάμε επειδή δε μας αρέσουν τα «χούγια» τους), πρέπει να τείνουμε χέρι φιλίας και αλληλεγγύης στους απελπισμένους (αντί να τους κατηγορούμε διότι κατεβάζουν το κατά κεφαλήν εισόδημα), πρέπει ν’ ανοίξουμε ένα παράθυρο ελπίδας στους κάθε μορφής εγκλείστους (αντί να τους ωθούμε σε «δρόμους φυγής»).
Δεν πιστεύω στην ύπαρξη «χαμένων ανθρώπων». Ως την ώρα «χαμένες πολιτικές» πληρώνουμε.
Για να καταφέρουμε συνεπώς τον Έλληνα – τον κάθε Έλληνα και όχι μόνον αυτόν που (νομίζουμε ότι) είναι ραμμένος στα ευρωπαϊκά μέτρα – να δείξει τον κουρνιασμένο καλό εαυτό του, χρειάζεται να τον πείσουμε ότι είναι χρήσιμος, ότι είναι ίσος με τους άλλους, ότι δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές.
Για να πετύχει όμως αυτή η εθν-εγερσία οι λογής αρμόδιοι (και υπεύθυνοι;) οφείλουν να στραφούν μ’ εμπιστοσύνη σ’ αυτούς που τα χαρτιά δείχνουν «αδύνατους», αλλά που στα πρόσωπά τους καθρεφτίζεται η αισιοδοξία, η λεβεντιά και η δύναμη επιβίωσης του ελληνισμού.

Γ. Πανούσης